De meeste mensen gingen vandaag voor de wandeling door het Manuel Antonio natuurpark. Er was een grotere groep die met een gids ging en twee groepjes van vier die hun eigen weg zochten. Ik liep met Dewi, Raymond en Paul mee.
Dit park staat er om bekend dat er veel luiaards zitten, het probleem met luiaards is echter dat die beesten meestal hoog in bomen verblijven. En ik had er al een heel dichtbij gezien bij ons hotel. In het park hebben we er ook maar 1 op afstand gezien. Wel kwamen we groepen white-face aapjes tegen en ook nog wat andere soorten. De gidsen bij andere groepen zagen we rondlopen met telescopen en we kwamen al snel tot de conclusie dat we misschien toch beter met gids hadden kunnen gaan omdat je dan toch veel meer dieren ziet.
We zijn vervolgens langs beide hele leuke idyllische strandjes gelopen aan de landtong die het schiereiland verbindt om vervolgens een rondje schiereiland te doen. Hier zaten wel weer wat venijnige klimmetjes in en al snel waren we flink aan het zweten (ook niet gek in deze temperaturen). En het feit dat de meeste van ons ook niet helemaal meer topfit waren door buikproblemen zal ook meegeholpen hebben.
In de middag zijn we nog met een groepje vertrokken naar het strand om te gaan kijken naar de mensen die zich hadden ingeschreven voor een surfles van 3 uur. Dat waren Monica, Liesbeth, Johan, Raymond en Paul. Toen we aankwamen waren ze eigenlijk al een beetje aan het afbouwen, 3 uur bleek toch teveel voor zo’n eerste keer. Ik heb nog wel een paar korte filmpjes geprobeerd te maken, waarvan er 3 redelijk geslaagde overbleven. Met name Ruud leek het aardig te lukken. Toen een aantal van de ‘kijkers’ nog wat ging zwemmen verloor Bart zijn bril nog in de golven. Dat wordt dus in Nederland gaan shoppen voor een nieuwe (wat gelukkig toch al in de planning stond).
We kozen er deze keer voor te gaan eten in een naastgelegen tentje, De Blauwe Aap. Op zich wel lullig want er was in ons eigen hotel live muziek, een man met gitaar. We liepen door dat restaurant en het was helemaal leeg. Toen we later terugkamen onderweg naar ‘Cafe Johan’ zat er nog steeds niemand… En er werd nog steeds live gespeeld. Bij ‘Cafe Johan’ was het druk, zelfs de Silvia (de reisleidster) hadden overgehaald een keer mee te komen. Buiten was regende en onweerde het, voor het eerst sinds we in deze streek zijn. Rond een uurtje of half 12 heb ik het restje (Johan, Annet, Raymond en Marielle) achtergelaten en ben ik mijn bedje ingedoken.
Foto’s van deze dag
