Vannacht prima geslapen, maar helaas vanmorgen nog steeds die bonkende hoofdpijn, misschien toch hoogteziekte? Ik heb maar een Saridon genomen en dat hielp, na een half uurtje begon de hoofdpijn te zakken. We zijn vandaag redelijk vroeg opgestaan en vertrekken om 06:30 richting een uitkijkpunt aan de Colca Canyon waar je de condors kan zien opstijgen op de thermiek.
Na ongeveer anderhalf uur, waarvan het grootste deel over een vreselijke, hobbelige, onverharde weg kwamen we bij het uitkijkpunt aan. Een deel van deze route (een stuk van 16km) nemen we straks terug op de mountainbike. Bij het uitkijkpunt waren we een van de eerste dus we konden een mooi plekje uitzoeken. Terwijl wij er zaken kwamen er af en toe complete colonnes aan bussen aanrijden. De reisleider had aangegeven iets warms aan te doen voor de ochtend, maar in de bus was het niet koud, en buiten eigenlijk ook niet echt. Sommige mensen liepen gewoon in een t-shirtje rond.
In het begin zagen we niet erg veel, maar dat werd later zo rond 9 uur ruimschoots goedgemaakt. In totaal waren er zeker 7 condors (misschien wel meer) die regelmatig tot op een afstand van meters voorbij kwamen zweven. Ook landde er een op een uitstekend stuk rots precies voor de plek waar wij zaten. Dus veel fotomateriaal geproduceerd, ik heb het zelf bescheiden gehouden met een stuk of 50 maar ik hoorde al mensen die 300 foto’s hebben gemaakt. Een erg indrukwekkende belevenis.
Inmiddels was het al weer flink opgewarmt en dus noodzakelijk om goed te smeren, want je verbrand levend op deze hoogte. Na het afdoen van wat kledingstukken waren we wel klaar voor de mountainbikes. Iedereen kreeg een helm en een fiets en er waren helaas niet voldoende handschoenen. Gelukkig had ik zelf mijn eigen fietshandschoenen meegenomen dus die heb ik nog even snel uit de bus gehaald.
De afdaling was echt een belevenis. We hebben 16km afgelegd waarbij we 550 meter dalen. We hielden hierbij diverse tussenstops om de groep weer bij elkaar te laten komen. Het grootste deel was afdaling, er zaten 2 klimmetjes in (die op deze hoogte toch zwaar tegenvielen). Ik heb bijna de hele rit kunnen filmen met mijn Muvi camera die ik op de fiets had gemonteerd. Het is alleen wel erg schokkerig geworden. Ook heb ik de GPS mee laten lopen waaruit bleek dat ik een maximale snelheid heb behaald van 47km per uur. Niet mis voor een onverharde en vreselijke hobbelige weg.
Bij de afdalingen reed ik regelmatig het grootste deel van de groep voorbij omdat ik met mijn gewicht veel meer snelheid kan ontwikkelen. Bij de klimmetjes was het een heel ander verhaal, maar ik heb toch pertinent geweigerd me in de bezemwagen te zetten. Aan het eind van de rit zat wel iedereen zijn stoflongen uit te hoesten maar niemand had dit willen missen denk ik.
Hierna zijn we teruggereden naar Chivay waar we hebben gelunched. Mijn hoofdpijn was inmiddels terug dus ik heb daar ook nog wat Panadol gekocht. In de middag stond er een bezoek aan de thermal baden op het programma maar ik heb me daarvoor afgemeld. Ik was niet de enige, uiteindelijk is geloof ik slechts de helft van de groep meegegaan. Ik heb zelf een Panadol ingenomen en ben op mijn bed gaan liggen. Achteraf hoorde we ook dat het erg tegenviel en ook nog eens erg druk was.
‘s-Avonds zijn we weer in een lokaal restaurant gaan eten en de kwaliteit was (net als gisteren) bedroevend. Daarnaast vindt men het ook nog nodig wat live muziek en show op te voeren op een dusdanige manier dat elke vorm van communicatie onmogelijk wordt. Na het eten hebben we in het hotel voor elkaar gekregen dat het licht nog even aan ging in het restaurant en we toch nog 1 drankje konden krijgen.
Foto’s van deze dag
