Markt en het leven van Peruanen

Vanmorgen werd ik toch weer om half 6 wakker van de herrie die de kippen en hanen hier vlakbij maken. En als je dan de vorige avond over 2 uur je bed pas ben ingegaan valt dat niet mee. Er stond vandaag ook weer een optionele excursie op het programma die wordt verzorgd door een bedrijf dat een groot deel van de kosten van de excursie gebruikt om de mensen in de “nieuwe wijken” met hun eigen initiatieven te steunen.

Eerst zijn we naar een lokale markt gereden waar van alles te koop is. Er is een heel uitgebreide en kleurrijke “fruit-straat” maar ook stands met onnoemelijk veel soorten aardappelen, stands met allerlei soorten granen en mais etc, een hele “straat” met vis (vreselijk stinken dus ik ben snel doorgelopen) en overal hangen dode beesten zoals kippen, complete varkens en koeien en bijvoorbeeld ook kikkers. Ergens werden ook nog stierenpenisen en ballen aangetroffen. Een erg kleurrijke markt, maar je eetlust wordt er niet echt beter van.

Na het bezoek aan de markt zijn we doorgereden naar een steengroeve. Deze steengroeve wordt niet door een bedrijf geexploiteerd, maar het zijn allemaal particuliere families die met de hand stenen uit een wand staan te hakken en dan later, ook met de hand, tot rechthoekige stenen verwerken. Erg zwaar werk en dat allemaal voor een heel laag inkomen. We hebben een wat oudere man bezocht in de steengroeve die met een hamer en beitel bezig was de blokken te produceren. Met een heel simpele mal werd ongeveer uitgetekend waar het grote blok gespleten moest worden, met een lange bijtel werd een kleine gleuf in de steen gehakt, vervolgens werd daar een wig in gezet die met een grote hamer in de steen geslagen werd totdat hij barst.

Na de steengroeven zijn we doorgereden naar een van de “nieuwe wijken”. Dit was ooit een stuk woestijn waar groepen mensen elk een stuk grond geclaimd hebben. Hier zijn ze op gaan bouwen en inmiddels hebben ze er ook al stroom (zelf aangelegd) en een rudimentaire voorziening voor water. Aan een meer permanent systeem wordt nog gewerkt. Alles moet men hier zelf regelen dus de mensen moeten bijvoorbeeld 1 dag per maand voor de wijk aan de slag. Ook zijn er voorzieningen voor kinderopvang en een restaurant die allemaal zelf met minimale kosten gerund worden. Overheidssubsidie is minimaal en deze mensen regelen het dus allemaal zelf met een klein beetje hulp van derden. Wij hebben een bezoek gebracht aan de kinderopvang en zijn toen door de wijk gelopen naar het restaurant. Veel huizen blijken ook pas half afgebouwd omdat het geld op was voor middelen.

Na deze excursie is de groep opgesplitst, een deel is bij het hotel gaan eten, ik ben meegegaan met het groepje dat in de stad een restaurantje op is gaan zoeken en daar ook nog een tijdje is blijven hangen. Na het diner heb ik het deze keer niet laat gemaakt in de bar, voor 12 uur was ik alweer terug. Morgen moeten we immers over de bergpas op 5000 meter en naar onze volgende bestemming op ongeveer 3500 meter, dus kans op wat hoogteziekte. En dan werkt alcohol niet echt in je voordeel.

 

Foto’s van deze dag