Vannacht ben ik nog een paar keer wakker geworden en telkens weer met een fikse hoofdpijn. Elke keer heb ik de zuurstoffles weer een half uur tot een uur gebruikt tot de hoofdpijn wegging en ook vanmorgen heb ik hem nog een half uurtje gebruikt. Het was even twijfelen wat ik vandaag zou gaan doen maar ik wilde de boottocht over het Titicacameer die vandaag op de planning stond toch niet missen.
We werden opgehaald door een “limo” werd verteld, uiteindelijk waren het dus fietstaxi’s. Met deze fietstaxi’s werden we door het drukke verkeer van Puno geleid (en dat ging hier en daar bijna mis). Bij de haven stapte we in een boot waar we vandaag de meeste tijd in door zouden brengen. Ik had al snel toch weer een beetje last van hoofdpijn, maar een pilletje Ibuprofen die ik gisteren van de doktor had gekregen deed wonderen. Ik heb achterop de boot een plaatsje gevonden, heerlijk in de zon en een beetje wind.
Het Titicacameer is echt enorm met een omvang van 8340 km2 (ter vergelijking, de provincie Noord Brabant is “slechts” 5081 km2) en grenst aan Peru en Bolivia. Wij hebben uiteraard maar een klein stukje van het meer gezien. Vanuit Puno zijn we in ongeveer 30 minuten eerst naar de beroemde drijvende rieteilanden gevaren. Op deze drijvende eilanden leeft de Uros stam die de eilanden maakt en onderhoudt. Dit is inmiddels tot een dusdanige toeristische attractie gedegenereerd dat het te genant is voor woorden.
Vervolgens zijn we 2,5 uur doorgevaren naar het eiland Taquile waar de groep aan land ging voor een wandeling over het eiland. Bert en ik zijn met de boot echter direct doorgevaren naar het restaurant dat aan de andere kant van het eiland lag. Daar moesten wij overigens ook nog wel een flinke klim maken om bij het restaurant te komen. Het uitzicht vanaf het terras van het restaurant was schitterend. Na enige tijd kwam ook de rest van de groep aan en hebben we een simpele lunch gehad. Daarna zijn we teruggevaren naar Puno (ook weer 2,5 uur en dan wordt het wel een beetje eentonig).
Bij terugkomst in het hotel bleek de zuurstoffles inmiddels weer weg te zijn helaas. Ik had hem best nog wel even willen gebruiken want de hoofdpijn begon weer terug te komen (Ibuprofen werkt ongeveer 8 uur). Na eer uurtje liggen toch maar besloten er nog een in te nemen voordat we naar het diner vertrekken. Zo snel mijn bed in want morgen vertrekken we weer om 7 uur en gaan we naar Cusco. Dat ligt 500 meter lager dan hier, dus ik hoop dat mijn klachten dan wat afnemen.
Foto’s van deze dag
