Dit wordt voornamelijk een reisdag, we moeten namelijk eerst weer terug naar Arusha, waar we op tijd moeten zijn voor de vlucht naar Zanzibar. Bij het inpakken van de tassen laten veel mensen al heel wat spullen achter om het gewicht te drukken. De koffer mag namelijk maar 15 kilo wegen. Ook wordt er veel in de handbagage gestopt en trekken mensen de zwaarste dingen aan. Ook in trek mijn spijkerbroek maar aan en hou mijn vest in mijn hand.
Alles wat we achterlaten wordt in een grote zak gestopt en door een aantal reisgenoten aan een van de familie’s aangeboden die daar heel blij mee zijn. Wat ze zelf niet gebruiken wordt gewoon weer verkocht, en er zitten shirt, broeken, slaapzakken, schoenen en nog veel meer in de zak. Het was bijna niet meer te tillen zoveel. Omdat we allemaal lekker op tijd zijn rijden we al 10 over half 9 weg in plaats van de geplande 9 uur. We rijden terug naar Arusha waar we bij de supermarkt stoppen om lunch te kopen. De meeste van ons gaan voor een yoghurt en een sandwich. Ik koop ook een pakje plastic lepeltjes die driftig aftrek vind voor de yoghurt
Zo tegen half 1 zijn we op het vliegveldje waar we te horen krijgen dat we met 2 vliegtuigen moeten. Het zijn namelijk vliegtuigjes waa maar 11 personen in kunnen. De koffers worden gewogen en ook de handbagage wordt gewogen, helaas voor sommige personen. Het totaal mag maar 20kg zijn er je moet 5 dollar per kilo extra bijbetalen. Ze zijn daar wel vrij schappelijk mee, en ik kwam met mijn totaal 24kg zonder bijbetalen weg. Maar Hennie en Margriet moesten elk 50 dollar bijbetalen. Toch een flink bedrag. Na half uurtje wachten gaan we verder door de controle waar de handbagage gescand wordt en we door een veiligheidspoortje moeten. We staan dan gewoon op het vliegveld zelf tussen de vliegtuigen. Aan de rand zit nog wel een overdekt wachthokje.
Tegen 2 uur worden we opgepikt en mag ik met 8 anderen in 1 vliegtuig, de andere 6 gaan het andere vliegtuigje in. Wij blijken het vliegtuig helemaal voor onszelf te hebben. Je zit hier gewoon vlak achter de piloot en Jean mag zelfs naast hem zitten voor de betere gewichtsverdeling. Ik zat eerst helemaal opgevouwen, maar na het wisselen met Hanneke zat ik op een prima plek. Dit is toch het echte vliegen in zo’n klein vliegtuigje, veel leuker dan in een grote Boeing. Alhoewel Lizette het maar helemaal niets vond.
Een uurtje in de vlucht slaat bij mij de grote domper op deze vakantie toe. Ik wil mijn telefoon pakken uit mijn tas maar hij zit er niet meer in. Ik doorzoek de hele tas, maar ik wist het al direct, hij zit namelijk altijd op een vaste plaats. Ik had hem voor het bezoek aan de supermarkt nog gebruikt dus ergens tussen daar en het vliegtuig is hij waarschijnlijk uit mijn tas gestolen. Ik vermoed in het drukke halletje aan het begin van het vliegveld waar we moesten inchecken en er telkens mensen langs ons heen liepen.
Aangekomen op Zanzibar gooi ik in de hotelkamer de hele tas leeg, maar de telefoon is echt weg. Heleen belt nog even met het bedrijf waar de bus van gehuurd is maar die vinden ook niets. Ik mail mijn collega’s om te vragen of ze de informatie voor me hebben om de SIM te laten blokkeren en de telefoon te laten “wipen” als hij online komt, de secretaresse gaat dat regelen. Ik probeer me er overheen te zetten en te genieten van de prachtige kamer met airco (voor de eerste keer) die we hier hebben in het Chavda hotel. We dineren ‘s-avonds bij een heerlijk restaurant op een dakterras waar ik een lekker pizza calzone bestel. Persoonlijk het beste eten wat ik tot nu toe deze vakantie gehad heb. Daarna drinken we met een klein groepje nog wat op het dakterras van ons hotel en om 11 uur ga ik naar bed.
Route van vandaag
Foto’s van deze dag
