Vandaag wordt onze eerste dag met de bus en het is gelukkig niet zo’n klein busje geworden. Het is een grote bus met heerlijke ruime plekken waar ik goed mijn benen kwijt kan. We hebben ook zo’n 30+ zitplaatsen terwijl we maar met 17 zijn (inclusief reisleider). We vertrekken om kwart over 8 richting het eiland Miyajima, een heilig eiland waar het verboden is om geboren te worden of te overlijden. Zwangere vrouwen moeten dus van het eiland af als het punt van bevallen dichtbij komt en zieke of heel oude mensen mogen daar ook niet verblijven.
Onderweg stoppen we nog bij een mooi uitkijkpunt bij een brug waar we uitkijken op de haven waar tijdens de 2e wereldoorlog de krijgsgevangenen uit Azie aan land gebracht werden die later in de mijnen tewerk gesteld werden. Ooit heeft onze reisleider nog een man in een groep gehad die hier vast had gezeten. Dat zal behoorlijk emotioneel geweest zijn. We rijden door naar de plaats waar we op een ferryboot naar het eiland gebracht worden, een boottochtje van 20 minuten. De bus blijft achter en gelukkig kunnen we alle spullen die we niet nodig hebben in de bus laten. De chauffeur blijft bij de bus.
Op het eiland maken we eerst een paar foto’s van de beroemde poort die een “Tori” genoemd wordt. Het bijzondere aan deze is dat bij bij vloed in het water staat. Daarna splitsen we in kleine groepjes om her en der te gaan eten. Ik ga daarna met Gerard en Petra richting een tempel die een stuk verder op een heuvel staat. Naast de trap naar deze tempel ligt een stuk van de oude trap die omgeven wordt door honderden kleine boeddha’s waarvan een groot aantal een mutsje op heeft. Een heel schattig gezicht. We blijven bij de tempel nog wat rondhangen en Petra heeft het erg naar haar zin met foto’s maken en geeft al aan dat als wij het zat zijn we wel zonder haar mogen doorgaan. Tegen half 4 lopen Gerard en ik dan ook weer naar beneden.
We proberen de kaart te volgen en nog een stukje over een natuurpad dwars over te steken. De kaart is echter nogal onduidelijk en op een gegeven moment lijkt het pad ook min of meer op te houden. Over een oude stenen trap, waar duidelijk al heel lang niemand meer gelopen heeft, dalen we verder af en komen dan toch weer bekende gebouwen en ook reisgenoten tegen. We nemen gezamelijk de boot van 16:40 terug en rijden dan door naar Sandankyo. Daar verblijven we in een Ryokan, een traditionele Japanse herberg. Het is allemaal even wennen, je slaapt hier namelijk op de grond. Een andere bijzonderheid is dat er een douches zijn, maar gezamelijke wasruimtes (wel apart voor de mannen en de vrouwen) met een rijtje douchekranen en het is de bedoeling dat je na het wassen in een erg warm bad stapt. Ik heb het bij de douche gehouden want als je met deze warmte ook nog in zo’n bad van 42 graden gaat zitten zweet je je daarna al heel snel weer rot (en dat bleek ook wel bij mijn reisgenoten).
Ook bij het eten, een traditionele maaltijd met allemaal verschillende hapjes, zitten we op de grond bij een heel laag tafeltje. Niet iets dat je heel lang uithoudt als je niet meer zo soepel bent. Al heel snel zaten de meeste dan ook wel languit met de voeten onder de tafel. Na het eten bleven we nog even zitten en gebruik maken van een van de niet zo traditionelen faciliteiten in dit hotel, de gratis Wifi. Rond een uur of 11 was ik het wel een beetje zat en ben ik mijn bed in gegaan.
Route van vandaag
Foto’s van deze dag
