Gisteren, 8 september, stond ik om 7 uur op om aan de lange reis naar Japan te beginnen. De afstand is al niet misselijk, maar met een tussenstop van bijna 5 uur in Hong Kong en de langere reistijd naar Schiphol omdat er geen treinen rijden naar het vliegveld (dus moet ik een stuk met de bus) zal deze reisdag de 24 uur gaan overtreffen.
Met de trein kon ik nog tot Amsterdam Arena en daar moest ik overstappen op een bus die duidelijk aangegeven zou zijn. Dat klopte ook wel, maar nergens stond dat er 2 bushaltes tegelijk open zijn voor bus 300 die ik moest hebben. Dus terwijl ik bij de ene halte stond te wachten zag ik bij de andere halte de bus wegrijden. Gelukkig rijden ze vandaag elke 5 minuten, dus ietsje later dan gepland stond ik toch op Schiphol. Ik had ruim de tijd genomen omdat ik niet online in kon checken. Dus door vroeg te zijn kon ik toch nog een plaatsje bij het gangpad veiligstellen. Op Schiphol wach ik ook op Linda, een reisgenote van een vorige reis (Jordanie) die ook deze reis gaat maken.
Groot compliment aan Cathay Pacific trouwens, hele ruime zitplaatsen (veel beter dan bijvoorbeeld KLM of Air France), hele mooie breedbeeld schermen in de stoelen (en nu ook eens de bediening niet naast je in je leuning gepropt, maar netjes in de rugleuning van de stoel voor je, onder het scherm), en omdat de stoel leuningen niet zelf omlaag gaan maar je met een ingenieus systeem van een soort dubbele zitting onderuit zakt heeft de persoon achter je geen last van je. De vlucht van ongeveer 12 uur ging verder zonder problemen en in Hong Kong begon dan het wachten. We hebben wat rondgelopen, bakkie koffie gehaald, nog meer gelopen, beetje internetten (gratis wifi) en na een uur en rond een uur of half 12 lokale tijd vertrokken we naar Fukuoka met Dragon Airlines (duidelijk meer een budget airline). Daar kwamen we om 15:40 aan en had ik er dus inmiddels meer dan 24 uur reistijd op zitten.
Helaas was onze reisleider van Shoestring nergens te bekennen. Na een half uurtje wachten hebben we contact opgenomen met de lokale agent die via via de reisleider weer kon bereiken. Die bleek vanmorgen al om 9 uur op het vliegveld te hebben gestaan en daar kreeg hij door dat het vluchtnummer dat hij had gekregen pas in de avond zou landen. Toen ze heb bereikte had hij van een andere reisgenoot (die met een andere vlucht was gekomen) al te horen gekregen dat wij om half 4 zouden landen en was hij al op weg. We zijn toen maar even wat gaan drinken. Toen de reisleider eindelijk ter plaatse was konden we met de hele groep eerst met een pendelbus naar de andere kant van het vliegveld en vervolgens met de metro naar het centrum waar we nog 200 meter moesten lopen naar het hotel. Ook een eerste keer dat ik niet gewoon met een busje wordt opgehaald.
We zitten in Valie Hotel Akasaka, een klein hotel van duidelijke mindere kwaliteit. Het ziet er allemaal niet helemaal top uit, vlekken in de vloerbedekking en bedsprei en de kamers zijn piepklein, hoogte van de ingang is misschien 1m80. De badkamer mag helemaal geen naam hebben en schat ik op 2 m2. Wel is de airco van prima kwaliteit en is er bedraad internet. De mensen die alleen met Wifi kunnen werken hebben weer pech. De WC heeft een bidet dat met een afstandsbesturing is in te regelen, je kan onder andere de druk wijzigen met de afstandsbediening.
Na een snelle douche verzamelen de geinteresseerden voor het diner, we zijn met een stuk of 10. Twee reizigers hebben we nog steeds niet gezien, die waren met een andere vlucht gekomen. Die zullen we morgen wel zien. Het eten was eenvoudig maar best lekker (keuze uit verschillende soort curries met groente of vlees). Na het eten zijn we nog een blokje gaan lopen met z’n achten want het was nog steeds erg vroeg (rond half 9). Op de terugweg duiken Linda, Ellen en ik even een supermarktje in vlakbij het hotel voor water. Daarna stoppen we ook even “yatai“, een klein houten tentje dat op straat is opgetuigd en waar eten en drinken wordt verkocht. We nemen alledrie een Sake proberen een gesprek aan te knopen met een Japanner die een klein beetje Engels spreekt. Met de vertaalboeken erbij en een hoop lol weten we er wat van te maken. Rond een uur of 10 haken we af en wordt het tijd om te gaan slapen. Ik vind het nog te vroeg en werk eerst mijn blog bij. Zal toch vannacht wel weer vroeg wakker worden door de jetlag en ik ben eigenlijk een beetje door de slaap heen.
Route van vandaag
Foto’s van deze dag
