We staan vroeg op vandaag, 6 uur, omdat we vandaag 470 kilometer door het Atlas gebergte moeten afleggen rchting Erfoud. We rijden de bergen in er het is gelijk een heel andere sfeer. We stoppen in een soort elite dorpje waar ook de enige universiteit staat waar je wel voor moet betalen (al het onderwijs in Marokko is gratis). Dit dorpje doet heel Zwitsers aan met modern westers ogende huizen met schuine daken, veel groen en het is er ook allemaal heel schoon.
We vervolgen onze weg door een bergpas op 1925 meter hoogte en hier en daar zien we zelfs wat sneeuw langs de weg liggen. Het is overigens weer een stralende dag zonder een wolkje aan de lucht, maar nog wel fris vanmorgen. We stoppen onderweg voor lunch en ik neem de Tangine Chicken die deze keer wel lekker is (tijdens een vorige stop was het belabberd). Na een stukje rijden maken we nog een fotostop bij de Tafilalt oase, de langste van Marokko met 80km. Na nog ettelijke kilometers rijden begint het al donker te worden als we in de terreinwagens overstappen waarmee we in een uurtje naar Merzouga rijden. Als we daar aankomen is het donker. Hier nemen we afscheid van de helft van de groep die hier in het hotel blijft, ik ga met 11 anderen nog een stukje door.
Wij stappen op dromedarissen en gaan een tocht van een uur maken naar het tentenkamp midden in de zandduinen van de woestijn waar wij gaan overnachten. Rijden op deze beesten is een uitdaging, maar helemaal als je bijna geen hand voor ogen ziet. Met name de afdalingen zijn dan lastig want je ziet ze niet aankomen. En ik zat op de eerste dromedaris, dus ik werd ook niet gewaarschuwd door mijn medereizigers. Het was wel grappig dat je bij zo’n afdaling dan het geluiden van je medereizigers door de groep (we reden achter elkaar) heen hoort gaan. Als we eindelijk in het tentenkamp aangekomen zijn en iedereen weer een beetje bekomen is van de zadelpijn gaan we daar eerst wat eten. Daarna zitten we nog gezellig een uurtje of wat buiten met een drankje dat we in de middag zelf bij de slijter hebben gehaald en wordt er een kampvuur gemaakt ondanks dat het nog helemaal niet koud is (ongeveer 18 graden).
We proberen daarna nog het hoge zandduin waarnaast ons kamp ligt te beklimmen, maar dat was geen succes. Ik kom misschien tot eenderde samen met een paar anderen, 2 of 3 komen nog wel een stukje verder maar niemand haalt de top. Het is vreselijk zwaar in dat mulle zand en je schoenen lopen ook gelijk vol. Je kan hier wel een schitterende sterrenhemel zien en daar had ik beneden inmiddels ook al een foto van gemaakt met een hele lange sluitertijd. We dalen weer af naar het kamp en even later gaan we slapen. We slapen met 2 personen in een tentje en er staan gewoon een soort veldbedjes met een hele berg (zware) dekens. Het is inmiddels al afgekoeld naar een graad of 13 dus die zullen goed van pas komen.
Route van vandaag
Foto’s van deze dag
