Ik heb vannacht prima geslapen in de grot maar 8 uur slapen is voor mij gewoon te veel. Dus na een uurtje al wakker liggen ga ik er om 6 uur maar eens uit. Geplande tijd om op te staan was half 7.
Als ik richting de douches loop blijken er buiten al meer mensen te staan met nogal een ochtendhumeur omdat ze vannacht wakker zijn gehouden door het gesnurk van Harrie. Ik heb daar zelf niets van gemerkt, maar ik was dan ook in het achterste kamertje gaan liggen omdat ik ook wel eens snurk. Ik ga snel douchen en een ontbijtje bij elkaar rapen want we willen zo snel mogelijk weg voor de langste rit van de reis met 760 kilometer naar King’s Canyon. Om half negen zitten we allemaal in de bus en het is inmiddels weer prachtig weer met een strakblauwe lucht. Uit Coober Pedy rijden we niet eens zover van de plek waar de Mad Max films opgenomen zijn. Nu ik er zo naar kijk klopt het landschap inderdaad met die films. Onderweg komen we op de weg nog een aangereden dromedaris tegen. Hij was niet dood want we zagen dat hij zijn hoofd nog optilde. Maar we konden verder weinig doen. Waarschijnlijk is hij tegen een roadtrain aangelopen. Ralph zou het doorgeven aan de verantwoordelijke instanties via zijn zender (telefoons hebben hier geen ontvangst meer).
We rijden weer een stuk bewolking in en we beginnen al te denken dat de regen ons achtervolgd. Maar even later klaart het toch weer op en hebben we weer veel zon. Echter de hele dag zien we in de verte zowel links als rechts regen uit donkere wolken naar beneden komen behalve waar wij rijden. We hebben nog diverse stops waar we telkens weer worden overvallen door hordes vliegen, om gek van te worden. Halverwege de rit moet de klok weer een uur terug als we het Northern Territory binnenrijden. Inmiddels raak ik ook een beetje geïrriteerd doordat Ralph continu muziek blijft draaien die reisgenoten uit zijn collectie mogen kiezen. Veelal country of hele oude muziek. Ik luister liever met mijn koptelefoon op naar mijn eigen muziek maar dat werkt dus niet als de speakers uit de bus er doorheen schellen. Voor het eerst dat ik dit zo meemaak op een reis (en hopelijk ook voor het laatst). Het is al donker als we de campground op rijden. Deze campground heeft echter een mooi overkapt stuk waar een keuken en eetruimte is (geen wanden). Ik besluit mijn tentje pas na het eten (we hebben pasta vandaag) onder deze overkapping op te zetten omdat er nog steeds regen dreigt. De anderen die ook een koepeltentje hebben volgen mijn voorbeeld.
Nog een persoonlijke stress situatie als blijkt dat Nathalie haar portemonnee bij de laatste stop heeft laten liggen op het toilet. Gelukkig kan ze die mensen daar uiteindelijk (na een paar keer proberen) bereiken en blijkt de portemonnee gevonden te zijn. Die moeten we morgen dus even ophalen als we daar weer langsrijden op weg naar Uluru.
Route van vandaag
Foto’s van deze dag
