De laatste dag is aangebroken, tenminste, de laatste volledige dag, bij zo’n reis wordt de dag dat je thuiskomt natuurlijk ook meegerekend. En wij vliegen komende nacht pas om 01:55.
Er is vandaag geen programma, dus we kunnen ruim uitslapen. Ik zit echter al om 10 over 7 alweer in de lobby, toen had ik mij tas alweer ingepakt. Tegen 8 uur komen pas de eerste van de groep richting het ontbijt. Ik heb verder niet zoveel zin om deze stad nog een keer door te wandelen en ik ben niet de enige. Toch zijn er nog wel een paar die naar de markt gaan, blijkbaar de grootste van Afrika, of een kathedraal gaan bezoeken. Ik loop samen met Peter nog een rondje in de buurt en als we net het hotelcomplex uit zijn worden we al bijna beroofd. Een paar jongens, één met een toeristen blaadje, een andere pakt je arm beet en een derde had het mapje met papieren en paspoort al uit Peter’s broek getrokken. Hij zag het net op tijd en kon het mapje direct teruggrijpen. In ons rondje van nog geen uur werden we nog twee keer geconfronteerd met exact dezelfde truc, maar deze keer waren we goed op onze hoede.
We lopen maar terug naar het hotel om daar even wat te relaxen. David en Sandrina zitten daar ook, en we waarschuwen eerst Ina en Rick die net een stukje willen gaan lopen en ook Martine, Magma, Diana en Marion die net op het punt stonden de stad in te gaan. De blijvers zoeken het terras op en ondertussen checken we ook alvast even in. Tegen een uur of een gaan we nog een bakje soep halen en zien we nog een paar mensen terugkeren waaronder Anne die een extra excursie had geboekt om de hardlopers te zien trainen hier. Dat was op een grote teleurstelling uitgelopen, ze had alleen maar lege atletiekbanen gezien. Dat was heel slecht geregeld. En ondertussen zat de chauffeur blijkbaar heel erg met haar te flirten en heeft haar zelfs meegenomen om bij zijn ouders koffie te drinken. De rest van de middag is eigenlijk een beetje wachten, langzaam komen ook de andere reisgenoten terug om zich klaar te maken voor de reis. Rond een uur of 6 ga ik ook nog maar eens douchen.
Nog een hapje eten en dan wachten tot Natnael komt ophalen. Voordat we de bus in duiken krijgt hij zijn fooi met een korte toespraak van Martine. Pas na de rit naar het vliegveld (15 minuten) nemen we echt afscheid van hem. Helaas moesten we op het vliegveld ook nog een half uur wachten voordat we de koffers mochten inchecken, ik krijg het ook nog voor elkaar om een plek bij de nooduitgang te krijgen voor de vlucht naar Istanboel (dat is het langste stuk). Dan is het wederom wachten, pas om 1.10 mogen we boarden en 1.55 vliegen we pas. Onderweg lukt het me zelfs een beetje te slapen en in Istanboel is er even wat verwarring over de tijd. Bij sommige van ons schakelt de telefoon namelijk automatisch een uur terug terwijl dat niet zou moeten. We hebben een korte overstaptijd en dat is eigenlijk wel lekker. We hoeven maar even te wachten voordat we het volgende vliegtuig alweer in mogen. Daar kan ik met dank aan Marion, die wel wil ruilen, ook weer bij de nooduitgang zitten met extra beenruimte.
Op Schiphol moeten we deze keer zowaar met een busje van het vliegtuig naar de bagagehal gebracht worden. Dat gebeurt in het buitenland regelmatig, maar op Schiphol is dat voor mij voor het eerst. Volgens David omdat we met het vliegtuig zijn gestopt bij een terminal waar normaal alleen vluchten uit Schengen landen aankomen en daar is geen paspoort controle. Vanuit Turkije moeten we natuurlijk wel door de paspoort controle, wat overigens met die electronische controle poorten razendsnel gaat. De tassen zijn er vervolgens ook snel en na de gebruikelijke afscheidsrituelen ga ik eens uitvinden hoe ik thuis kom. Want ik had gisteren al online gezien dat er geen treinen rijden naar Almere. Ik moet dus met de trein naar Weesp en van daar met een NS bus naar Almere. Uiteindelijk kost me dat dik anderhalf uur en tegen 1 uur ‘s-middags ben ik eindelijk weer thuis…
Route van vandaag
Foto’s van deze dag
