Het is wederom een korte nacht, we vliegen vandaag namelijk over de Karakum woestijn (letterlijk “zwart zand”) naar de andere kant van Turkmenistan en de vlucht is om 6 uur. Dat betekent 4:15u vertrek uit het hotel, dus zo rond half 4 mijn bed uit.
De vlucht vertrekt uit de oude terminal van het vliegveld, duidelijk een stuk kleiner dan het enorme complex waar we gisteren aankwamen. Het vliegtuig zelf is nog helemaal nieuw en zo ruikt het ook. De vlucht is lang niet vol dus kunnen we lekker ruim gaan zitten. Een uurtje later staan we in Dashebus? waar we weer de bus opzoeken. Ook hier weer een flink grote, maar wel een oudje met van die zittingen met een veer in de rugleuning zodat hij kantelt als je achterover leunt. Niet echt lekker voor de rug vind ik.
Na een koffiestop rijden we naar Kunya Urgench, voormalig hoofdstad van het belangrijke Centraal-Aziatisch koninkrijk Chorezmia. Daar stoppen we eerst bij het Al Koebra mausoleum, dit is de grondlegger van een stroming in de islam. Hij is hier door de mongolen onthoofd en ligt hier dus ook in delen begraven. We lopen ook nog langs de andere twee mausolea hier voordat we de bus weer in gaan. Een klein stukje verder stappen we dan weer uit voor een rondleiding langs de gerestaureerde overgebleven gebouwen van wat ooit een van de grootste steden van midden Azië was. Er staat niet veel meer, een stuk of 8 bezienswaardigheden waaronder het Turabeg Khanun mausoleum, enkele andere mausolea en een hele grote minaret. Verder nog wat resten van een andere minaret en moskee. Ze staan ook ver uit elkaar dus je hebt wel een idee van de omvang die de stad ooit had.
Voor de lunch bezoeken we nog de lokale markt en daarna rijden we door naar de grens waar we kwart over twee aankomen. Gerdien had ons al gewaarschuwd dat het wel eens heel lang zou kunnen gaan duren. Vooral de Oezbeekse kant zou wel eens heel moeilijk kunnen doen vooral met controle van tassen en bijvoorbeeld medicijnen. Maar we beginnen met de Turkmeense kant. Na het invullen van de formulieren moesten we in de volgorde van een lijst eerst met de tassen door een scanner, vervolgens werden we een voor een bij een tafeltje geroepen waar de tassen open moesten, allerlei dingen bekeken werden, etc. Maar echt serieus keken ze er ook weer niet in. Al met al kostte dit al 2 uur. We maakten ons dus al zorgen over het tweede deel. Daar begonnen ze inderdaad heftig, grotendeels hetzelfde als in Turkmenistan, plus dat je al je geld in hun zicht moest tellen, telefoons moest unlocken zodat ze er in konden snuffelen, en veel gedetailleerder naar de medicijnen keken. Maar dat waren ze zelf al snel zat en na de eerste paar reisgenoten ging het ineens heel rap. Kwart over vijf zaten we weer in de bus, weer een mooie grote en redelijk modern.
We maken onderweg nog een stop bij de enorme Miz Dar Gan begraafplaats voordat we naar hotel Jipek Joli rijden. Aardig hotel, deze keer wel met goede airco en gratis WiFi. Alleen de bedden zijn van wat mindere kwaliteit. Voor het eten nog even wat geld wisselen en er is grote hilariteit om het enorme pak geld dat je voor 100 dollar krijgt, namelijk 500.000 Som in biljetten van 1000. Na het eten haakt iedereen al snel af en tegen half 11 zit op mijn kamer de blog bij te werken. Morgen gelukkig eens geen haast, we hebben de ochtend vrij.
Route van vandaag
Foto’s van deze dag
