Het is weer lekker relaxed vanmorgen, we worden namelijk pas om kwart voor 9 opgehaald. Op 5 medereizigers na gaan we namelijk allemaal naar de Jan van Gent kolonies die op de kliffen van Cape Kidnappers liggen.
We maken de rit met een wat oudere bus en een dame die zo enthousiast is dat er een lange stroom informatie uit komt, zonder pauzes. Het is een uurtje rijden vanaf Napier waarbij we door kleine dorpjes rijden met vooral veel wijngaarden. Maar ook andere plantages waaronder bijvoorbeeld kiwi’s. We stoppen eerst bij het kantoor van de organisatie. Daarna rijden we het privé gebied in waar de kolonies in liggen. Dit was ooit een farm maar het is een aantal jaren geleden opgekocht door een miljonair uit de VS en die heeft er een aantal lodge laten bouwen waar je voor duizenden euro’s per nacht kan verblijven (met butler). Ee ligt ook een heel exclusieve golfbaan, met helipads want je gaat natuurlijk niet als pauper in een busje zitten. Toch is een deel van de wegen geasfalteerd en zijn er bruggetjes aangelegd.
Het stuk waar wij naartoe gaan is echter nog alleen over onverharde wegen bereikbaar, het is maar goed dat deze bus vierwielaandrijving heeft. Sommige paden zijn stijl omhoog met gapende afgronden langs de rand. We maken ook nog een fotostop bij een mooi uitzicht voordat we naar de kolonie doorrijden. Het is een prachtig gezicht als we het plateau oprijden en ineens vlak naast de bus al de vogels zien verschijnen. Er zitten hier meerdere kolonies met in totaal zo’n 20.000 vogels. Een maand of 3 geleden was de tijd om eieren te leggen dus nu zie we overal jongen. Je kan tot op ongeveer 2-3 meter van de vogels komen, dan staat er een laag hekje waar je niet achter mag komen. Je moet wel op blijven letten want de vogels scheren af en toe vlak over je hoofd als ze gaan landen. Aan de rand van de kolonie ligt ook een open strook die ze gebruiken om op te stijgen want heel erg gracieus gaat dat niet. Het is ook even wennen aan de stank…
Na een klein uurtje rijden we terug naar Napier waar we rond half 1 aankomen. Even een snel hapje en dan gaan mensen weer in groepjes op pad. Sommige gaan zwemmen, anderen de stad in. Ik ga eerst even kijken hoe het met het uploaden van foto’s staat voordat ik om een uur of twee ook de stad in loop. Ik ga eerst naar Bluff Hill, dit is een flinke heuvel (of eigenlijk meerdere) volgebouwd met mooie huizen. Het is een fikse klim maar wel een mooi uitzicht van boven. Daar kom ik er pas achter dat het meerdere heuvels zijn en om bij de volgende te komen moet ik dus eerst weer helemaal afdalen en dan weer omhoog. Dat is met toch wat teveel, dus daal ik weer terug af en loop nog wat rond in het stadje. Na een toiletstop bij het hotel ga ik ook nog even naar het strand. Dat is geen zandstrand maar bestaat uit steentjes (erg lastig op slippers). Het water is erg koud, ik snap nu waarom ze liever in de zwembaden zwemmen die hier ook langs de kust liggen.
Dit is onze laatste avond met Terry, onze chauffeur voor het noordereiland, dus gaan we gezamenlijk eten. Dit doen we bij de Returned Services Association (RSA), een organisatie oorspronkelijk opgezet voor opvang van militairen na de eerste wereldoorlog, maar tegenwoordig ook meer commercieel (Terry is lid omdat hij ook in het leger heeft gezeten). Het is een all-you-can-eat buffet van prima kwaliteit en veel keuze. Na het eten nemen we met de mannen nog een drankje en ook Terry sluit hier gezellig bij aan.
Route van vandaag
Foto’s van deze dag
