Tongariro National Park

Omdat ik zelf de Tongariro Crossing niet ga lopen hoef ik er niet vroeg uit, ik ga met de rest van de groep een kortere wandeling maken en we vertrekken was om 9 uur. Dus lekker uitslapen hoewel ik om 5 uur wel wakker werd van de vertrekkende wandelaars. Daarna ben ik tot iets na 7 uur blijven liggen. 

Na het douchen en mijn ontbijtje (blueberry muffin en een yoghurtje) kijk ik nog een aflevering van een serie voordat we om 9 uur op pad gaan met een klein groepje (9 plus Terry en Evelien, de andere 8 zijn aan het lopen). Buiten valt de temperatuur flink tegen dus ik haal nog snel even mijn vest. Onderweg maken we een foto van het Tongariro Chateau, een mooi groot gebouw met prachtige achtergrond. We gaan verder naar Whakapapa maar onderweg stoppen we ook nog even om foto’s te maken van het landschap dat in de Lord of the Rings films te zien is met onder andere Mount Ruapehuen Tongariro aan een kant en Ngauruhoe aan de andere kant, prachtig. Het waait daar op de berg hard en het is erg fris. Dat zal voor de wandelaars vanmorgen om half 6 nog wel erger geweest zijn. 

Whakapapa is een skioord echter is er nu niet vel sneeuw te bekennen behalve de berg vlakbij de ingang. Beetje onduidelijk waar die voor dient, ik vermoed dat ze het sneeuwkanon uitgeprobeerd hebben, blijkbaar hebben ze net een nieuwe. We lopen een stukje omhoog naar een bergrug waar we een prachtig uitzicht over de rand hebben, hier waait het zo hard dat ik continu mijn hoed vast moet houden. Blijkbaar heet dit stukje de ‘Mad Wall Walk’, vanwege de steile afgrond. Er is ook nog een werkende skilift maar er is niemand die daar zin in heeft. Je vraagt je af hoe ze dit bekostigen want van de 2 klanten die we in het uur dat wij daar waren gezien hebben kunnen ze de stroom niet eens betalen.

Met de bus rijden we weer een stuk naar beneden naar het dorpje en daar beginnen we zo rond kwart voor 11 aan de wandeling van iets meer dan 6 km. Tenminste, ik en Marco, de dames gaan allemaal eerst naar het informatie centrum want daar is blijkbaar WiFi. De wandeling gaat op en neer en overal staan een soort schotten of goten over de weg blijkbaar om te voorkomen dat het pad weg spoelt als het erg regent of de sneeuw smelt. Je moet dus goed op blijven letten dat je niet struikelt. Bij de vele trappetjes was ook vaak de grond onder de laatste treden weggesleten waardoor de opstap erg hoog was, soms wel een halve meter. Halverwege de wandeling komen we bij de Teraneki Falls, een best fors stromende waterval. Als we echter de 136 treden omhoog gelopen zijn naar de top vraag je je af hoe zoveel water uit zo’n miezerig beekje kan komen.

We gaan na de wandeling bij het Chateau nog wat eten (ook met WiFi) en lopen dan nog even het dorp in terwijl we wachten tot de dames ook allemaal klaar zijn (die waren ook langzaam binnengedruppeld). Tegen half 4 gaan we terug naar ons hotel waar de wandelaars ook al terug zijn met prachtige verhalen en foto’s. Verder is er niet veel te doen dus blijven we op het terras wat rondhangen tot het diner. Na het diner gaat de tent gelijk al weer dicht dus nemen we met de mannen nog een drankje in een van de kamers…

Route van vandaag

 

Foto’s van deze dag