Na een relax ontbijt rijden we iets later dan gepland bij het hotel weg met de tuktuk’s richting de grote parkeerplaats waar onze bus staat te wachten. Daar gaan we om 10 voor 9 op weg richting Vientiane, de hoofdstad van Laos.
We hebben een nieuwe gids, mister Chantha, die in de bus gelijk begint te vertellen. De busrit van vandaag is maar 155 kilometer en we zouden dat in 3 uurtjes gaan doen. Vientiane is hoofdstad sinds 1960, daarvoor was Luang Prabham de hoofdstad (en daarvoor weer Vientiane totdat het verwoest werd en lange tijd zelfs helemaal onbewoond was). Net als heel Laos heeft het allemaal overheersers gekend, Birmezen, Siamezen, Khmer, Fransen, etc. De Franse invloeden zijn in deze stad nog heel goed te zien aan grote statige panden. Wij stoppen onderweg nog bij een vismarkt en als we verder reizen blikt al snel dat die drie uur niet haalbaar is. We doen er ruim 4,5 uur over om bij het New Rose Boutique Hotel in Vientiane aan te komen. In het hotel schiet het ook al niet op met de sleutels en Ruben stuurt ons eerst maar snel op pad om wat te gaan eten.
Ook dat zit tegen, half twee gingen we een restaurant in we zouden om half 3 gaan fietsen. Half drie waren er echter maar een paar mensen die al eten hadden gekregen. Frank en Annet zeggen daarom maar alvast af voor het fietsen, die hadden pas kwart voor twee besteld. Pas na 3 uur gaan we toch nog met 10 mensen met een tuktuk richting de fietsenverhuur. Daar bleken ook maar 10 fietsen beschikbaar dus dat kwam ook wel goed uit. We fietsen eerst naar Wat Sisaket en lopen naar de overkant naar Ho Phra Keo. We fietsen door naar City Pillar, ook een soort tempel, en dan verder naar Wat Si Muang. Daarna nog een wat langer stuk fietsen naar de Pa That Luang stupa en als laatste naar de Patuxai, een Laotiaanse versie van de Arc de Triomphe. Het is inmiddels donker als we terug fietsen naar het fietsverhuurbedrijf. Van daar lopen we naar het hotel waar ik eerst even ga douchen.
Tegen 7 uur zit ik weet beneden en als er nog een paar anderen zijn aangesloten gaan we wat eten. Hestia had iets uitgezocht uit de Lonely Planet maar na een kwartier lopen bleek die tent dicht of niet meer te bestaan. Na weer een stuk teruglopen vinden we toch iets waar iedereen het over eens is en bestel ik heerlijke Malay Sateh. Op de terugweg gaan de dames nog wat drinken bij een biertent, ik loop met Marjan terug naar het hotel en probeer nog even mijn blog bij te werken wat vandaag met veel tegenwerking ging en veel tijd kostte. Tegen half een ga ik pas mijn bed in…
Route van vandaag
Foto’s van deze dag
