Om een uur of half zes ben ik het zat en ga mijn bed uit. Ergens rond een uur of twee is de stroom er weer afgegaan en is dus ook de fan er mee opgehouden. Sindsdien heb ik nauwelijks meer geslapen. In het donker, met mijn zaklampje bij de hand, besluit ik me maar eens te gaan scheren want dat had ik al een week niet meer gedaan.
Kwart voor 7 is het ontbijt en half 8 gaan we weer rijden. De bedoeling is dat we rond lunchtijd in Morondava aankomen. We rijden weer door de heuvels, ik had voor deze reis eigenlijk het idee dat alles achter de oostelijke bergrug vlak was, maar dat blijkt toch anders. Pas de laatste 70 kilometer tot aan de zee blijkt echt vlak te zijn. Mensen in Madagaskar, en met name deze regio zijn kleurrijk gekleed. Veel felle kleuren blauw, groen, geel en vooral oranje is populair. Dat geeft wel telkens een vrolijk beeld. Je ziet in deze streek deel meer fietskarren om mensen en goederen te vervoeren. Tot nu toe waren het juist meer karren waar een persoon voor loopt om hem vooruit te trekken (ondanks dat ze die dingen dan ‘pushcarts’ noemen).
Dichter bij de stad zien we ook weer meer gemotoriseerde tuktuk’s. Onderweg zien we ook al de eerste grote baobab bomen, morgen rijden we langs de beroemde Allee de Baobab die je vaak op foto’s van Madagaskar ziet. Rond het middaguur komen we inderdaad in Morondava aan, we kunnen alleen niet met de bus bij ons hotel Trecicogne komen. Zo’n 700 meter voor het hotel is de weg versperd door een vrachtwagen met grijparm. Er worden wat van die fietskarren geregeld voor de koffers en wij sjokken er achteraan.
In het hotel nemen we een broodje en daarna loop ik met Patrick, Suzanne, Siebe en Mirl een stuk over het strand. Hier wordt vis gedroogd dus het stinkt enorm. Ik loop met Patrick over de weg terug omdat we even bij het restaurant willen kijken dat hoog aangeschreven staat. Voor de deur treffen we Sasja en Sandra en gezamenlijk gaan we wat drinken bij dit restaurant. Onze chauffeur en bijrijder, die voor de deur nog op de bus aan het passen zijn die nog steeds niet verder kan, nodigen we ook uit. We zien ze vandaag voorlopig voor het laatst omdat wij morgen met terreinwagens verder gaan. Pas over een dag of 5 zien we ze terug als we weer naar Antananarivo gevlogen zijn. In het restaurant zitten Matthijs, Joyce, Sjef en Maria toevallig al te lunchen en kunnen het van harte aanbevelen.
We lopen terug naar het hotel en ik ga even douchen en een stukje schrijven. Rond 7 uur verzamelen we voor het eten.
Route van vandaag
Foto’s van deze dag
