Vannacht toch alweer een stuk beter geslapen, eerder er in gegaan en tot ongeveer 5 uur geslapen. Toch weer bijna 7 uur. Na een lekker ontbijtje stappen we in de bus en gaan we 5 voor half 8 rijden. Goed op schema, zelfs een paar minuten eerder dan gepland.
We rijeen vandaag naar de Tatacoa woestijn. Dat is een flinke rit en we willen daar ook nog wandelen, vandaar wederom het vroege vertrek. Onderweg maken we een tussenstop bij een tentje langs de weg in Peaja Chinauta, waar we ook de bestelde enpanadas ophalen. Dat zijn een soort deegbroodjes gevuld met kip, vlees of vegetarisch. Dat wordt onze lunch voor vandaag want onderweg hebben we geen tijd om ergens uitgebreid te stoppen. Onderweg komen we nog een flinke file tegen waarvoor we zelfs maar even de weg afgaan hij een tankstation en dat combineren we gelijk met een plaspauze. Het is hier inmiddels als heel erg heet, ruim 30 graden, en dan is het pas een uur of elf.
De enpanadas eten we als we weer op pad gaan en rond half vier stoppen we bij een plek waar we eerst nog 20 minuten moeten lopen en daarna in twee bootjes de Magdalena rivier oversteken. Vooral het wachten op de tweede boot terwijl ik en nog 9 anderen met warm zwemvest aan in de eerste zit weg te smelten is geen feest. Gelukkig is er wat wind als we uiteindelijk gaan varen. Aan de overkant stappen we in tuktuk’s waar we nog eens 40 minuten mee verder rijden. We moesten met 3 personen in een tuktuk, wat voor mensen van ons formaat echt niet te doen is. Maurice en ik zaten opgevouwen en Ghislaine kon niet eens echt zitten, die zat op een puntje van de bank. Als ze dit vantevoren hadden verteld had ik wel een paar euro bij gelapt voor een extra tuktuk.
Na die marteling stonden we dan eindelijk bij de grijze woestijn van Tatacoa (morgen dien we de rode). Het had onlangs geregend en dus liepen we een heel stuk door de modder waar je centimeters in wegzakte. Niet echt mijn idee van een woestijn. Wel mooie plaatjes van de zandsteen waar door erosie mooie patronen in weggesleten zijn. Aan het einde van de wandeling staan we ineens bij een zwembad, midden in de woestijn. Wel een beetje raar. Er is echter geen tijd meer om te zwemmen want het is al over 5 uur en kwart voor zes wordt het donker. Ook rommelde het onweer in de verte.
Toch nog in het donker rijden we naar het Villa del Sol hotel in Villavieja. Omdat er maar 10 kamers zijn worden 4 singles, waaronder ik, verhuist naar het Yararaka hotel beide zijn wat primitief en hebben bijvoorbeeld geen warm water. De andere groep heeft echter wel airco, maar ik ben ook wel blij met de WiFi die hier prima werkt. We gaan nog wat eten in een restaurant waar we buiten in de tuin zitten endaarna terug naar het hotel. Ik werk nog even mijn blog bij en dan snel slapen, morgen is het ook weer half acht vertrek, dus 6 uur op.
Route van vandaag
Foto’s van deze dag
