Weer een veel te korte nacht voor mijn gevoel, we vertrekken namelijk al om kwart over 7 vandaag. Dat betekent dat mijn wekker al om 6:45 af ging zodat ik nog net tijd genoeg had om de gister gekochte hapjes voor het ontbijt te nuttigen. De spullen voor vandaag had ik gisteren allemaal al klaar gezet, alleen het minimale gaat mee.
We gaan vandaag naar het Abel Tasman Nationaal Park, genoemd naar de Nederlandse ontdekkingsreiziger die er in 1642 als eerste Europeaan aanmeerde. Het gebied staat bekend om de talloze azuurblauwe baaitjes, goudgele stranden en dichtbegroeide bossen met een voor Nieuw-Zeeland typische flora en fauna. Sommige reisgenoten gaan wandelen, anderen kajakken of een combinatie. Ik heb gekozen voor de wat langere kajak trip samen met Mark, Britt, Ralf, Edwin en Geert. Na de busrit van dik een uur (met onderweg een stop om te betalen) komen we de baai nog buiten het park uit. Daar maken we kennis met onze gids voor vandaag en stappen we op een boot met vele anderen, deze voor brengt mensen naar diverse plekken in het park waar hun activiteiten beginnen. Na 45 minuten stappen we uit in een mooie baai waar de kajakken al klaar staan.
We krijgen uitgebreide instructies en trekken een soort tutu aan met daar overheen een reddingsvest. Die tutu zorgt er voor dat er geen water in de kajak komt, nadat je bent ingestapt trek je de randen namelijk over een richel in de boot en blijft alles mooi droog. De tassen gaan ook in een speciale holte in de kajak die waterdicht wordt afgesloten. We zitten met twee man in een kajak, de gids zit zelf in een eenpersoons. Zo varen we vervolgens langs de kust naar volgende baai. Het is best pittig dat roeien, en ik begin het al snel te voelen, vooral in mijn onderarmen. Onderweg komen we nog een zeehond tegen, ik probeer nog wat foto’s te maken met mijn waterdichte camera maar dat is best lastig als je ook nog moet roeien. Na een uurtje of wat varen gaan we het strand op in een mooie afgesloten baai om te lunchen.
Na de lunch varen we naar een eilandje net voor de kust waar zeehonden zitten. Dat valt niet mee, want met wind is de zee hier een stuk ruwer. We schatten in golven van een meter hoog, nog niet overdreven veel maar voor onervaren mensen in een kajak toch best spannend. Na een paar foto’s van de zeehonden varen we om de rotsen heen en gaan we langzaam aan de terugweg beginnen. En dan slaat het noodlot toe. Ik weet niet precies hoe het gebeurde, waarschijnlijk een flinke golf van schuin achter, maar opeen hing ik ondersteboven onder water in de kajak. Het eerste wat door mijn hoofd schoot was de instructie hoe die tutu weer los te krijgen van de kajak, na twee keer grijpen had ik het dingetje te pakken waarmee je hem los trekt en gleed ik makkelijk uit de kajak. Ik zat er echter nog onder en kwam met mijn hoofd in kajak. Even opzij zwemmen om er onderuit te komen en daar zag ik dat Mark er ook al uit was. De gids was ook al bij ons en riep dat we de kajak moesten vasthouden. Meest aparte vond ik nog dat in die hele consternatie mijn cowboyhoed nog steeds op lijn hoofd zat.
De gids nam de peddels over en de kajak werd omgedraaid. Daarna probeerde de gids nog met een pompje water ui uit te krijgen maar de golven hielpen daarbij niet mee. Met een touwtje dat als een soort opstap aan de kajak werd gehangen moest ik proberen er weer in te komen. Ik kwam een heel eind maar balans houden is bijna onmogelijk en viel er weer uit. Een van de andere twee kajaks was ook weer teruggekomen maar dat vond de gids ook niet fijn, die stuurde ze zeer gebiedend weer weg. Hij had het duidelijk niet naar zijn zin. Ondertussen dreven we ook steeds dichter naar de rotsen toe en ik begin hem toch wel een beetje te knijpen. Gelukkig kwam er een taxibootje helpen en hoewel ik het in eerste instantie niet zo zag zitten lukte het Mark al om aan boord te klimmen. Ze draaiden de boot om en ik moest er weer naartoe zwemmen. Daarna werd ik met veel hulp van de mannen in de boot naar binnen gehesen, wat zeker niet makkelijk ging met die golfslag.
De taxiboot bracht ons naar het strandje waar ook de rest zich verzamelde. De gids wilde eigenlijk gelijk weer door maar ik moest toch eerst even tot rust komen voordat ik die kajak weer in stapte. Het laatste halfuurtje varen vond ik ook niet echt leuk meer, je zit toch niet lekker meer als je er al een keer uitgevallen bent. Toen we terug waren bij ons vertrekpunt vertelde de gids dat dit de 3e keer in 5 jaar was dat dit bij hem gebeurde. Het gebeurt dus zelden. We gaan even afspoelen en wat droge kleding aantrekken. Als we een uurtje later weer weggaan blijk echter dat we met een rubberboot eerst naar het andere strand moeten omdat deze baai inmiddels helemaal droog ligt en de grote boot er niet kan komen. Met die rubberboot door de branding worden we dus wel weer nat. Ook als we een klein uur later dan de grote boot af moeten, moeten we een stuk door de branding waden waardoor de broeken van vele mensen weer doorweekt raken. Tot vermaak van vooral Geert die schaterlachend op het strand toekijkt.
Aan de boulevard maken we kennis met weer een nieuwe chauffeur en een nieuwe (gelukkig weer een grote) bus. We rijden terug naar het hotel waarbij de meesten half in slaap vallen na deze vermoeiende dag. In het hotel even douchen en om 7 uur gaan we eten met z’n allen. Daarna duik ik snel mijn kamer in. Even snel verslag schrijven en dan lekker mijn bed in, ik kan wel een paar uurtjes slaap gebruiken…
Route van vandaag
Foto’s van deze dag
