Ik ben wel weer op mijn oude schema, dus na een uur of 6 slapen ben ik wel weer wakker. Ik probeer in het extra uurtje dat ik heb mijn blog bij te werken maar mijn website werkt weer niet mee. Dan maar vroeg ontbijten want gelukkig heb je hier wel een goed restaurant waar je een gebakken eitje kan krijgen. Alleen was het wel weer typisch Amerikaans met een dikke stapel pannekoeken. Daar heb ik maar de helft van opgegeten.
Om half 9 vertrekken we in de richting van de Grand Canyon. We rijden over de route 66 waar we om de zoveel meter een stapeltje waterflessen zien liggen. Blijkbaar wordt er een wielerwedstrijd gehouden. Idioot natuurlijk in deze temperaturen. Wij rijden eerst naar Seligman, een klein plaatsje dat heel welvarend was aan Route 66 totdat men in de jaren 70 de nieuwe i40 snelweg een paar kilometer ernaast aan ging leggen. Route 66 raakte daardoor helemaal in verval maar deels door de inzet van de familie die in Seligman woont zijn nu delen van de route als historisch erfgoed aangemerkt en krijgt men subsidie voor onderhoud. Wij bezoeken het stadje dat nu ook weer flink wat toeristen trekt.
De volgende stop die we maken is in Williams. Vroeger was dit het belangrijkste punt waar mensen heen gingen voor bezoeken aan de Grand Canyon. Ze reden dan vanuit dit stadje naar de rand. We hebben hier tijd om het stadje te bekijken, te eten en nog wat te halen bij de supermarkt. In eerste instantie wilde we ergens gaan eten na het boodschappen doen, maar in de supermarkt is een stand waar ze hele lekkere broodjes en wraps maken. Dus kiezen we daar toch maar voor. Ik neem zelf een chicken/bacon wrap. Voor de supermarkt zijn nog een paar zitjes en een stoeprand waar we onze lunch opeten. Daarna is het nog 2 uur rijden naar een hoogtepunt van deze reis, namelijk de helicoptervlucht boven de Grand Canyon.
We stoppen eerst bij de terminal die Anita meestal heeft, maar deze is eigenlijk alleen voor de korte vluchten. We zetten daar de 5 jongste dames, die gezamelijk de korte vlucht hebben geboekt, op hun weg. Wij rijden vervolgens met de bus naar de andere terminal (de dames komen daar straks ook heen met een shuttle bus). 17 mensen hebben de lange vlucht geboekt. Dat waren ze hier duidelijk niet gewend en omdat ze daar wel blij mee waren mochten onze reisleidster Anita en chauffeur beide ook mee vliegen (en dat kost dus normaal wel 289 dollar per persoon). We maken een vlucht van 45 minuten en die vliegen voorbij! Het begint met een stukje over een bos, en dan gaan we richting de rand…. dan opeens verdwijnt de grond onder je en zie je een prachtige kilometers brede kloof met hoeken en randen voor je verschijnen, bijna niet uit te leggen hoe dat er uit ziet. Heel erg indrukwekkend. De Grand Canyon is meer dan 1.600 meter diep, 446 kilometer lang en 29 kilometer breed.
Na deze indrukwekkende excursie rijden we in een uurtje terug door naar het Days Inn Hotel in Flagstaff. Ik heb hier weer een hele grote kamer met een mega bed. Anita vertelt nog dat het in Dead Valley momenteel 53 graden celcius is en dat een eventuele excursie over een paar dagen waarschijnlijk net mogelijk zal zijn. Het park is nu door de overheid gesloten voor tourbussen omdat het met deze hitte te gevaarlijk is. We eten deze keer in het hotel en het is heerlijk. Ik heb de baby-ribs en die vallen zo van het bot af. Kwart over 10 zijn we uitgegeten, maar niemand heeft nog trek in een drankje. Ik ga dus nog maar even mijn blog bijwerken voordat ik naar bed ga…
Route van vandaag
Foto’s van deze dag
